Anggitane: NURHARIRI
(Minggu, 17 Juli 2022 06:51 WIB)

(Cerita Cendhek) Sapi Siji Kanggo Wong Wolu

Kang Dul juragan kelapa, wong paling sugih ring kampunge. Duwe anak loro magih cilik-cilik. Taun iki usahane tambah maju dadi rejekine tambah akeh, merga iku Kang Dul ring lebaran Idul Adha iki kepingin korban sapi hang gedhi. Kang Dul tau ngerti kadhung sapi siji iku kanggo wong pitu, naming kang Dul kepingin Iyane lan hang wadon, anak loro, emak bapake lan mertuwa lanang wadon, bisa bareng dadi siji numpak sapi mbesuk ring aherat, turneya kadhung ditotal kabeh uwonge ana wolu, dadi lebih siji. Kang Dul bingung mutusi perkara iki. Hang wadon ngomong nyang Kang Dul, “Rika kari bingung-bingung Kang, yara takona ring kyai, nawi tah ana kitab hang ngulihaken korban sapi siji kanggo wong wolu.”

Kang Dul manthuk-manthuk ambi meringis, “Hehehe, iya yo, kari bebel utek iki, ale ana kyai hang ngerti hukum agama. Kadhung gedigu Isun arep nyang Kyai Zarqoni Dhik, nak takon Isun, nawi tah ana kitab hang ngulihaken.”

“Ya wis gancang berangkata Kang, makene gancang beres lan Rika sing bingung maning.” abane hang wadon nundhung Kang Dul.

Sing kathik engko maning, isuk iku Kang Dul sakkal berangkat ring pondhoke Kyai Zarqoni, ambi ngarep-ngarep supaya ana hukum hang ngulihaken korban sapi siji kanggo wong wolu.

Gadug ring pondhok, Kang Dul langsung mara ring umahe Kyai Zarqoni. “Assalamualaikum.” Kang Dul uluk salam.

“Waalaikumsalam.” Ana wong lanang metu ambi njawab salame Kang Dul. “Ye Rika Kang. Melebuwa!” Kyai Zarqoni nyalami tamune. “Ayo Kang lungguh!”

Kang Dul lungguh, Kyai Zarqoni uga lungguh pisan. Kyai Zarqoni njuwut lumur aju dicoroti kopi teka ketel hang wis mula ana ring kono. “Iki kopine Kang, mumpung magih anget ayo diombe.”

“Bismillahirrahmanirrahim.” Kerana kopine anget, Kang Dul langsung bain nyeruput kopine.

“Njanur gunung Kang, ana perlu paran Kang?” Kyai Zarqoni nakoni Kang Dul.

Kang Dul ambi ngenakaken silahe semaur, “Alhamdulillah Kyai, taun iki Kula disukani rejeki lebih, lan niyat arep korban sapi, taping kanggo wong wolu. Kula lan wong wadon, anakkula kale, wong tuwekkula kalih, mertuwa kalih. Napa angsal Kyai?”

“Ya sing ulih Kang. Tambahana wedus siji Kang!” jawabe Kyai Zarqoni.

Atine kang Dul rada cuwa lan magih bain ngeyakinaken Kyai Zarqoni supaya ulih, “Taping Kula tukokaken sapi hang gedhi Kyai, makene kuwat ditunggangi wong wolu. Kula mboten purun mbesuk, nng aherat wong wolu niki pisah tungganane.”

Ambi mesem Kyai Zarqoni njawab, “Tetep sing bisa Kang, masiya tah wis sapine gedhi, sapi iku mung bisa kanggo wong pitu, gedigu sareate Kang.”

Kang Dul bener-bener cuwa, “Kadhung gedigu wurung bain Kula korban, kepingine Kula wong wolu bareng-bareng bisa numpak sapi siji. Taping kerin, Kula arep takon nyang Kang Thulik sulung, nawi tah Kang Thulik tau weruh ana kitabe hang ngulihaken.”

Maning-maning Kyai Zarqoni mesem, “Hemm, iya wis Kang takona nyang Thulik, nawi tah Thulik ngerti. Larene ana ring masjid magih ngaji. Meranaa wis!”

Kang Dul pamitan ambi nyalami Kyai Zarqoni, “Assalamualaikum.”

Kyai Zarqoni njawab, “Waalaikum salam warahmatullahi wabarokatuh.”

Kang Dul metu teka umahe Kyai Zarqoni aju mara ring masjid arep nemoni Thulik. Kang Dul sing langsung melebu masjid kerana Thulik magih muruk ngaji. Sing sepira suwi, weruh-weruh ana hang nyeluk Kang Dul teka njero masjid, “Kang Dul, ayo melebuwa, Isun wis mari muruk.”

Kang Dul kaget, kok Thulik ngerti kadhung ana Iyane ring njaba masjid. Kang Dul melebu masjid ambi uluk salam, “Assalamualaikum.”

Wong-wong ring njeruh masjid padha njawab, “Waalaikumsalam warahmatullahi wabarokatuh.”

Kang Dul aju nyalami Thulik lan wong-wong hang ana ring kono.

“Ana paran Kang Rika nggoleti Isun?” Thulik nakoni Kang Dul.

Ambi ngenakaken silahe Kang Dul aju cerita, “Isun iki buru teka umahe Kyai Zarqoni bapakrika, perlune takon ulih tah sapi siji kanggo korban wong wolu. Isun kepingin keluwarganisun bisa bareng-bareng nunggang sapi siji, dadi sing pisah-pisah, taping jare Kyai Zarqoni sing bisa Kang, Isun magih sing percaya, merga iku Isun merene perlu takon nyang Rika, nawi tah ana kitab hang ngulihaken.”

Thulik takon maning nyang Kang Dul, “Sapa-sapa wong wolu iku Kang?”

“Isun lan wong wadon, anakisun loro hang magih cilik-cilik, wong tuwekisun karo, lan mertuwanisun lanang wadon. Dadi ana wolu uwong. Kadhung sing ulih, Isun bangur wurung korban Kang, Isun kepingin wong wolu iki bisa dadi siji numpak sapi. Sapine Sun tukokaken hang gedhi Kang.” Saure Kang Dul.

Thulik ngakak, “ Hahaha, iya Kang apik iku. Ulih Kang.”

Wong-wong hang mari ngaji padha bingung ambi jawabe Thulik, ale saben ngaji pikih korban diwarahi kadhung sapi siji iku mung kanggo korban wong pitu, taping apuwa kok saiki jare wong wolu ulih iku.

“Alhamdulillah.” Wis lega Isun Kang, kesuk lebaran sapine Sun gawa merene Kang, makene dibeleh ring kene. Perandane jare Kyai Zarqoni sing ulih yah.” Abane Kang Dul cemeng kopine.

Thulik ngakak maning, “Hahaha, kitabe Bapak ambi Isun beda Kang.”

Wong-wong hang ngaji tambah bingung ambi jawabane Thulik.

Merga wis ulih jawaban hang gawe lega atine, Kang Dul pamitan mulih, “Kadhung gedigu Isun pamit mulih sulung Kang, aju langsung nggolet sapi hang gedhi makene gancang ulih.”

Thulik semaur, “Ya wis Kang gancang nggoleta, hang gedhi ya Kang, makene kuwat ditumpaki wong wolu.”

Wong-wong maning-maning digawe heran ambi omonge Thulik. Kang Dul pamitan ambi uluk salam, “ Isun pamit Kang, assalamualaikum.”

“Waalaikumsalam warahmatullahi wabarokatuh.” Jawabe wong-wong hang ana ring masjid.

Durung sampek metu Lawang, Thulik nyeluk Kang Dul, “Kang, Kang Dul, sulung Isun lali ngomong. Anakrika magih cilik-cilik ya Kang?”

Kang Dul njawab, “Iya Kang, apuwa Kang?” Kang Dul balik takon.

Thulik ambi mesem ngomong, “Hemm, lali Isun Kang ngomongi Rika, merga sapine hang arep dienggo korban gedhi lan bakal dadi tumpakan, anakrika magih cilik-cilik, kerana iku anakrika butuh andha Kang, kanggo munggah ring sapine.”

“Eh iya Kang, paran tah andhane Kang?” Kang Dul takon ring Thulik.

“Tukokena wedus siji ya Kang kanggo andhane anak-anakrika," saure Thulik.

Kang Dul atine seneng, merga karepe wis keturutan, merga iku ambi rasa mongkog Kang Dul njawab, “Iya Kang, aja kuwatir, Sun tukokaken wedhus hang gedhi pisan gena kuwat dienggo andha. Pamit Kang. Assalamualaikum.”

Wong-wong ambi njawab salam padha mesem, “Waalaikumsalam warahmatullahi wabarokatuh.”

“Dulur-dulur, dadi uwong kudu bijak, kadhung wangkot-wangkotan, Kang Dul mau wurung arep korban, dadi kudu ana sithik akal-akalan. Asile padha kan, sapi siji, wedus siji, pas kanggo korban wong wolu.”

Wong-wong hang mari ngaji iku, hang maune heran ring kelakuwane Thulik ngulihaken korban sapi siji kanggo wong wolu, pungkasane padha manthuk-manthuk paham ambi paran hang ana ring pikirane Thulik.

Thulikkkk. Ana bain akale.

Banyuwangi, 3 Juli 2022

Redaktur menerima berbagai tulisan, kirimkan tulisan anda dengan mendaftar sebagai kontributor di sini. Mari ikut membangun basa Using dan Belambangan.